Sala główna

- Jeżeli przegrasz to dołączysz do nas, zgoda? - zapytał czekając na odpowiedź Tamaki, ciągle był gotowy się bronić, ale ciekawiło go czy zgodzi się na to. Uśmiechnął się szeroko i spojrzał na kamratów.
- Jeżeli ci dwaj zbliżą się do kogoś z nas, albo walizki zabijcie ich - powiedział poważnie nadal się uśmiechając. Obserwował całe zajście z gorylem, dlatego uważał walizkę za coś cennego.

Morok był zniecierpliwiony faktem, że piraci zdawali się nie zauważać jego mocy. Postanowił uzmysłowić oprychom różnice pomiędzy sobą, a nimi. Uniósł dłoń i uderzył nią w deski pokładu.
- Cold Geyser! - krzyknął, a drewno dookoła jego dłoni w jednej chwili pokryło się szronem. Spod podłogi Baratie, dokładnie pod dłońmi wszystkich trzymających pistolety piratów, wystrzeliły gejzery błękitnego ognia. Gdy zniknęły, wyglądało na to, że nic się nie stało.

- Baka - powiedział jeden z piratów, a dwóch z nich wycelowało w jego głowę gotowi oddać strzał, pozostałych ośmiu złapało za katany i byli gotowi zaatakować w walce kontaktowej.
- Giń! - wrzasnęli piraci, ale poczekali na ostatnie słowo Moroka, przed egzekucją.

- Emm...to ja może wyjdę...ale nie ruszajcie walizki xD
Powiedział wychodząc na zewnątrz i oddalając się od budynku. Następnie otworzył kamizelkę i zaczął coś składać. Żelazna rurka...kolba...jakaś większa żelazna rurka...zamek...itp...itd... Przy tym wszystkim mężczyzna podśpiewywał sobie To co złożył wyglądało jak parę skróconych luf karabinów złożonych w bębenek, a pod spodem była jakaś większa rura...ale nie wiadomo na co.
- Gdzież ja to miałem ?...
Powiedział patrząc po kieszeniach...niestety znalazł tylko parę naboi, co nie nadawało się na ten rodzaj broni i 1 własnoręczny granat. Mężczyzna załadował go do większej rury i wycelował w okno baru.
- Hihihi...
Zaśmiał się pod nosem i wystrzelił go.

(Nie zrozumiałem co wyciągnąłeś, ani nie znalazłem informacji o posiadaniu takiego przedmiotu w karcie postaci. Granat i naboje jeszcze, ale broń?)

- Mowy nie ma! - odpowiedziała dalej oburzona - Jesteś głupi czy jak?! Nie słyszysz moich pytań?!
Mówiąc to odwiązała z pasa manriki kusari i pobiegła ku przeciwnikowi. Zamachnęła się by podciąć bronią z odległości, pirata. Miała dwa wyjścia. Jeśli facet odskoczy, ta wyskakuje momentalnie ku nim by oddać kolejny cios nogą. Jeżeli natomiast nie ruszy się z miejsca, wtedy owy łańcuch powinnien mu unieruchomić nogi i pozbawić równowagi.

Morok uśmiechnął się i rozłożył szeroko ramiona.
- Strzelaj waść, starości oszczędź - parafrazował znany utwór, z szerokim uśmiechem czekając na oczywistą śmierć z ręki piratów.

Dwóch piratów wystrzeliło, ale ich pistolety wybuchły przez co stracili widoczność n chwilę dając czas reszcie do ataku (Moroka i Itsuki`ego). łysy pirat odskoczył, i rzeczywiście dostał nogą, ale wyglądało to jakby dawał Tamaki fory, a nie nie mógł się obronić. Podniósł się i wyskoczył w stronę dziewczyny chcąc kopnąć ją nogą w podbródek od dołu, później opadał na ziemię i podcina ją nogami opierając się na rękach.

Morok uśmiechnął się.
- Nie skorzystaliście z okazji, a więc mnie, jako dżentelmenowi, przysługuje wybór broni - powiedział. Stanął prosto i wyciągnął w bok prawe ramię, prostując je i opuszczając głowę, jakby był przykuty za tę jedną rękę do jakiegoś krzyża.
- Sacred Edge - powiedział cicho. Z jego dłoni wyleciały strumienie błękitnych płomieni, tworząc coś w rodzaju ostrza, którego kształt po chwili się ustabilizował. Złotowłosy chwycił pewnie za rękojeść niezwykłego miecza i skoczył w kierunku oślepionych dymem piratów, w niewielkich acz zabójczych piruetach tnąc i siekając. Jego miecz nurkował pod ostrzami szabli piratów, po chwil zaś wynurzał się, by zgrabnie przejść do kolejnego ataku.

Atakowanie kogoś w dymie nie było zbyt rozważne, chociaż dym już prawie opadł to nie było widać, że jeden z upadających piratów nie był tym co wystrzelił. Wrogowie bronili siebie wzajemnie swoimi ostrzami, ale dwóch strzelców (ci co wystrzelili) zostało dobitych przez ostrze Moroka. Ten jednak nadział się na jedną z szabli, którą pchnął ten, który udawał, że on wystrzelił. Chociaż rana w udzie nie była zbyt głęboka to sprawiała ogromny ból, w rzeczywistości zatrzymała się na kości, albo w jej okolicy.

Krew trysnęła. Z rany wystrzeliły prócz tego wiązki błękitnych płomieni, które bezlitośnie ogarnęły najpierw szablę, później zaś błyskawicznie trzymającą ją rękę i całe ciało osobnika. Morok odskoczył od tłumu piratów, jego rana zaś natychmiast została otoczona przez lód, który złączył się z nią i zatamował krwawienie, kojąc zarazem ból.
- Jak widać muszę uciec się do innych środków... Justice Armor! - powiedział złotowłosy, pod koniec podnosząc głos. Całe jego ciało otoczył całun błękitnych płomieni, wśród których Morok wyglądał jak anioł zemsty. Jego oczy lśniły błękitem.
Po chwili zasłona niezwykłego ognia uniosła się. Całe ciało Moroka okrywały teraz kawałki niebieskiego lodu, okrywające większość ciała twardym, lecz lekkim pancerzem. Korpus w całości zasłonięty był przez lodowy pancerz, z wyrytym pośrodku krzyżem.
- Zatańczmy raz jeszcze - powiedział złotowłosy z uśmiechem i znów zaatakował.

Jak się po chwili okazało Morok nie miał już kogo atakować, bo nikogo nie było. Wszyscy uciekli po tym jak jeden z ich kamratów został zamieniony w posąg lodowy. Większym zaskoczeniem był ich powrót z wiadrami pełnymi wody, które wylali na Moroka oraz połowę na podłogę, przez co była śliska, a dla kogoś pokrytego lodem było to większym wyzwaniem. Na wszelki wypadek podnieśli szable by móc się obronić przed ewentualnymi atakami.

Morokowi ze zdziwienia opadła szczęka. Wypluł trochę wody.
"Czy oni naprawdę myślą, że w ten sposób zmrożę samego siebie? Czy ja NAPRAWDĘ wyglądam na tak głupiego?" - pomyślał z niedowierzaniem, ociekając wodą. Po chwili jednak otrząsnął się. Uniósł w górę ostrze Sacred Edge i wycelował jego koniec prosto w piratów.
- Angel Arrow! - krzyknął, a z końcówki miecza wyleciały strumienie zimnego ognia. Te były bardzo skoncentrowane. Nie dotykały pokrytych wodą obszarów w pobliżu Moroka, zamiast tego omiotły i zamroziły w miejscu gromadę rzezimieszków, otaczając ich ciała od stóp do głów lodowymi obręczami.

Kolekcja lodowych posągów została zwiększona o dwóch kolejnych piratów. Dwóch schowało się za zamrożonymi kamratami, a pozostałych trzech ukryło się gdzieś za ścianą. Oczekiwali w spokoju na ruch Moroka, nie chcieli zginąć zbyt szybko więc czekali na odpowiedni moment by razem go zaatakować.

Morok tymczasem kichnął. Otarł nos. Kichnął raz jeszcze.
Piratom opadły szczęki. Twarz Moroka wyrażała najgłębsze zażenowanie.
- A-a-a! Chyba się przeziębiłem! - powiedział zawstydzony i kichnął ponownie.

Piraci bez zastanowienia wybiegli na Moroka, zapominając o wylanej wodzie, na której oczywiście się pośliznęli. Teraz lecieli w stronę przeciwnika z wielkimi oczami, jeden uderzył go w nogi, a za nim reszta. Pięciu piratów i jeden człowiek w zbroi lodu lecieli gdzieś w stronę łysego przeciwnika Tamaki.

Morok w locie najpierw wytrzeszczał oczy jak reszta, nagle jednak uśmiechnął się złośliwie. Widząc, w którą stronę podążają, otoczył lecących za sobą piratów i siebie od pasa w dół wielką bryłą lodu, wystawiając naprzód swój miecz. Lecąca zmrożona masa przypominała teraz kształtem grot strzały, z Sacred Edge jako czubkiem.
- ICICLE CRAAAAAAASH! - krzyknął, z wielką szybkością uderzając w łysego. W przypadku, gdyby przebił się jeszcze przez ścianę statku i poleciał do wody, cała konstrukcja powinna ustawić się tak, by złotowłosy był na szczycie (dzięki wyporności lodu).

Łysy w odpowiednim momencie zorientował się i zrobił unik odskakując w tył, jednak został zraniony Sacred Edge w brzuch. Rana nie była zbyt poważna, ale zawsze przeszkadzała w walce. Wziął zamach nogą i kopnął w bryłę nadając jej większej prędkości, przez co bez problemu przebiła się przez statek i wpadła do wody.

<Z tematu ^^>

Tamaki przyglądała się większości walce, a widząc wypadającego za statek chłopaka miała jedynie nadzieje, że nic mu takiego nie będzie. Następnie postanowiła niezauważenie znaleźć się szybko i sprawnie bliżej łysego by wbić mu jeden koniec manriki, ten z kosą prosto w ranę. Potem szybko odskakuje.

Gdy manriki wbiło się w ranę łysego ten syknął głośno i chwycił je dłońmi ciągnąc do siebie. Uśmiechnął się szeroko i jeżeli Tamaki zbliży się do niego wykonuje kop w brzuch.

Upierając się przy swoim, gdy tylko pirat zaczął przyciągać manriki, Tamaki postanowiła go nie puścić, gdyż momentalnie zaczęła biegać wokół przeciwnika tak by spętał go owy łańcuch, a w ostateczności by padł związany na glebe.

Został spętany łańcuchem, ale wcześniej Tamaki dostała silnego kopniaka w talię. Łysy pirat uśmiechnął się lekko, a tuż po tym padł plackiem na podłogę. Walczył głównie nogami więc ręce nie były mu do czegoś bardzo potrzebne, ale postanowił poczekać na ruch przeciwnika.