Karawela Nimen`a

Płyniesz w nieznanym kierunku. Nie obchodziło cię, gdzie dopłyniesz, jednak i tak... Nagle widzisz jakieś dwa statki blisko siebie stojące. Z jednego leci dym. Kiedy podpływasz bliżej okazuje się, że jeden statek to piracki, a drugi chyba kupiecki jak ci się wydaje. Nie rozpoznajesz jednak flag, to nie są znani ludzie.

Aku podnosi się podekscytowany widząc dym.... ogień... podpalacz... walka, takie miał właśnie skojarzenia, a jedynym co kojarzyło mu się z walką była... przygoda. Jeżeli było to możliwe skacze na jeden z statków rozglądając się na boki i zachowując czujność, gdyby jednak okazało się, że są za daleko to wskakuje do wody i płynie w kierunku pirackiego statku.

Podpływasz i wskakujesz na statek kupiecki, widzisz teraz obydwa w całej okazałości. Są one w zasadzie są bardzo niewielkie. Są to zwykłe brygi, ze zwykłego drewna. Sam kupiec ma tylko 1 ochroniarza i 5 członków załogi. Z pewnością nie jest bogaty. Zaś piratów jest 4, dwóch dość rannych, wszyscy mają szable z pistoletami. Podpłynięcie karawelą nie mogło pozostać niezauważone, więc od razu namierzyło cię dwóch piratów. Kupiec i jego załoga stoją pod ścianą, zmartwiali ze strachu. Mów, coś ty za jeden! Albo lepiej, spadaj, zanim nakarmimy tobą ryby! Śmieje się najstarszy, chyba przywódca szajki. Zostaw tylko ze sobą wszystkie cenne rzeczy. Nalegam! Podchodzi bliżej, mierząc do ciebie z pistoletu.

- Ja jestem Aku i słysząc o waszej potędze chciałem do was dołączyć - powiedział uśmiechając się lekko i skłonił głowę nisko. Otworzył dłoń zaciskając lekko palce, tak jak do swojej techniki, nie atakował tylko oczekiwał na reakcję szefa piratów, chciał się jak najbardziej zbliżyć do pirata, ale by nie wyglądało to podejrzanie. Stojąc na odległości wyciągnięcia ręki uderza dłonią prosto w jego mostek starając się zrobić liczne duże pęknięcia na jak największym obszarze.

Taaak? Najwyraźniej piratowi spodobało się pochlebstwo. Widocznie inteligencją nie grzeszył. Uśmiecha się do ciebie. W takim razie podejdź tutaj! Nie, nie do mnie! Do tego frajera! Wskazuje kupca, po czym mierzy do ciebie z pistoletu. Na razie nie masz szans się zbliżyć. Wybacz, ale to test zaufania. Zdaje się, że gościu trzyma gdzieś ukrytą forsę i nie chce zdradzić, gdzie. Wyciągnij go z niego... Inaczej dołączysz do ryb! Składa ci prostą propozycję, a z kupca głowy odpływa krew. Jeden z piratów też się na ciebie krzywo patrzy. W przeciwieństwie do reszty posiada lepszą broń i bystry wzrok. To nie jest człowiek, którego można lekceważyć. Chyba ci nie ufa...

Podchodzę do kupca uśmiechając się wrednie, uderzam go pięścią w żołądek, a dłoniom łapię za szyję i staram się rzucić w ziemię. Rozglądam się niepewnie na boki wykonując te czynności by nie zostać zaskoczonym i w razie ataku uchylić się bądź odskoczyć. Aku był piratem więc nie przejmował się zbytni życiem jakiegoś kupca, chociaż na jego szczęście nie zawiesił jeszcze swojej flagi.

Bijesz kupca bezlitośnie, jednak on nie wygląda na takiego, co miałby się złamać. Po tym wszystkim tylko pluje ci w twarz zakrwawioną śliną. Jesteś... taki jak oni! Mówi z pogardą. Piraci zaś z zainteresowaniem się przyglądają twojej robocie, chociaż wciąż w ciebie celują. Zdaje się, że dopóki nie zdasz "testu", oni cię nie puszczą.

- Nie... ja jestem gorszy - powiedział uśmiechając się tajemniczo, złożył ponownie dłoń do Jishin i uderzył go w głowę, chciał wywołać niewiele pęknięć na niewielkim obszarze jego czaszki, nie miał zamiaru niszczyć, ani skóry, ani mózgu. Chciał walczyć, nie chciał torturować kupca, bo nie sprawiało mu to przyjemności, ale za to walka była czymś co uwielbiał.

Złożyłeś dłoń do Jishin i uderzyłeś kupca w głowę, jednak trochę zbyt mocno... Pęknięcie chyba było zbyt duże, bo nieprzytomny padł na ziemię. Zaś kapitan piratów zaczął się mimo wszystko śmiać. Chyba przesadziłeś jak na pierwszy dzień, co? Chyba zastanawia się, czy ciebie nie zabić, ponieważ nie wypełniłeś zalecenia, lecz w końcu rzuca ci zapasowy pistolet, już naładowany. Skoro nic już nie powie, wykończ go! Mówi zimnym głosem, a piraci przyglądają się, jaką podejmiesz decyzję.

Wycelował w skroń kupca, a zaraz po tym oddał strzał. Nie przejął się śmiercią kupca, a zaraz po tym odrzucił pistolet piratom.
- To jak? - zapytał uśmiechając się lekko, ale zaraz padł na kolana wcześniej składając obie dłonie do Jishin. Upadek miał wyglądać jakby zasłabł, ale w rzeczywistości chciał zrobić przed sobą na dość dużym obszarze, ale tak by piraci zanim do niego dojdą zrobili parę kroków zrobić wile pęknięć, zaraz pod powierzchnią desek by były niewidoczne, ale pod ciężarem człowieka deski się załamały.

Przyłożyłeś do skroni kupca pistolet i już miałeś naciskać za spust, tylko jakiś gwizd cię irytował...
Nagle całym statkiem wstrząsnęła eksplozja. Nie utrzymałeś równowagi i spudłowałeś, pocisk trafił koło głowy. Ten inteligenty nie stracił głowy i szybko podbiegł do burty, a jego twarz od razu pobladła. Marines! Wykrzyczał tylko i wtedy ty się odwróciłeś. Do was właśnie podpływał bryg, zdaje się że ma kilkudziesięciu Marine na swoim pokładzie. W porównaniu do waszych sił raczej nie macie szans na przeżycie. Jakby tego było mało, obok was bez przerwy rozlegają się wybuchy. Na razie często trafiają obok, lecz co się stanie, kiedy podpłyną bliżej... Statki się nie poruszają, mają was jak na dłoni.

Aku się zdenerwował, spojrzał na piratów z wściekłością na twarzy
- Poderżnijcie gardło kupcowi i odpływajcie, szybko - wrzasnął w ich kierunku, a zaraz po tym ruszył w stronę ochroniarzy chcąc ich jak najszybciej wykończyć używając Jishin, miał zamiar uderzyć ich w klatkę piersiową by przebić ich płuca, musieli zginąć nie mógł pozostawić ich żywych.

Piraci stali przez chwile zaskoczeni, nie za bardzo wiedząc jeszcze co się dzieje, co było ich błędem. Kiedy do nich wrzasnąłeś, kula trafiła w ich pobliżu, a wybuch prawdopodobnie rozerwał wszystkich, a ciebie odepchnęła tak, że prawie wypadłeś za burtę. Jedynie tamten inteligenty, przytomny pirat przeżył, ponieważ nie stał przy nich. Nie ma czasu, musimy stąd uciekać! Nieufnie wciąż do ciebie podchodzi. Chyba jednak teraz nie ma czasu na dzielenie się swoimi uprzedzeniami. Załoga szybko chwyciła kupca i już weszła do szalupy ratunkowej pod osłoną ochroniarza, to chyba nie jest nowicjusz, patrzy na was morderczym wzrokiem, jednak nie szarżuje samobójczo. Statek Marines zaś jest coraz bliżej. Pirat już ma iść do swojego statku, gdy zauważa, że tamten tonie. Cholera! Klnie pod nosem. Jedynie twoja karawela stoi cała. Jeżeli teraz wejdziecie, może będziecie mieli szanse uciec stąd. Każda sekunda jest teraz ważna.

Bieg do swojego statku nie ma teraz sensu, bo może oberwać w plecy, a tego by nie chciał. Biegnę w stronę swojej karaweli, ale po paru krokach skaczę i ląduję na dłoniach złożonych ciągle do mojej techniki, zamierzam rozwalić część pokładu pod sobą, ale też odepchnąć się na rękach i wylądować na nogach by dokończyć bieg w stronę swojego statku. Zerkam tylko w stronę przeciwników by sprawdzić czy czegoś nie kombinują.

Twój plan się udaje, niszczysz część pokładu, lecz siła wyrzuca cię na twój statek... Niestety, lądowanie ci się niezbyt udało w takiej sytuacji. Wykonałeś parę przewrotów, lecz udało ci się wylądować na nogach. Jednak i tak ciężko jest utrzymać równowagę w takiej nawale kul. Widzę, że posługujesz się interesującym stylem... Mówi pirat, który na linie przeskoczył na twój statek i z gracją wylądował. Lepiej jednak stąd uciekajmy! Ja podniosę kotwicę, ty idź za ster! Mówi, zanim cokolwiek odpowiadasz. Widocznie wspólny interes przeważa nad niechęcią.

"On myśli, że ja potrafię pływać?" zapytał się w myślach, ale zaraz po tym nie słuchając pirata rozwija żagle, a po tym wykonuje ostry skręt w przeciwnym kierunku do marines. Zastanawiała go pewna sprawa, są szermierze potrafiący przeciąć stal i legendy o tych co potrafią i powietrze, ale ciekawiło go czy będzie mógł przeciąć powietrze swoją techniką. Czekał aż się oddalą, dopiero później miał zamiar wykończyć pirata żeglującego z nim.

Udaje wam się odpłynąć bezpiecznie, na szczęście zdaje się, że Marines się zatrzymali, aby opatrzyć rannych i zabrać ocalałych piratów na egzekucję. W końcu straciliście obydwa okręty z oczu. Tak więc... Zanim udaje ci się wcielić plan zabicia pirata w życie, on już celuje do ciebie z bliska z pistoletu. Chyba nie obrazisz się, jak tutaj się rozstaniemy. Nie udawaj nieszkodliwego, z ciebie jest bestia. Gdyby nie atak Marines, prawdopodobnie zabiłbyś wszystkich. Chyba przejrzał cię na wylot. Mogę pożyczyć szalupę? Pyta się grzecznie, nie pozostawiając ci większego wyboru.

- Cóż, a więc żegnam... - powiedział uśmiechając się lekko, dopiero teraz coś do niego dotarło... od dłuższego czasu z nikim nie walczył, jeżeli teraz by zginął w walce nie żałowałby tego. Biegnie najszybciej jak potrafi slalomem wykonując ostre skręty oraz nierównomierne by trudniej było mu go trafić, jednak nie używa na nim swojej techniki tylko składa do niej dłonie. Będąc przed nim wyskakuje w powietrze by kopnąć go w dłoń z pistoletem i tym samym rozbroić, po udanej bądź nie akcji nie daje szans przeciwnikowi na kontratak i wykonuje kop w tył kolana, a następnie cios w okolice żołądka używając Jishin. Stara się nie zważać na ból jaki może odczuć i dalej wykonywać swój plan, wygrana jest najważniejsza, teraz nie przejmuje się swoim życiem, ani niczym innym. Ma nadzieję, że atak w żołądek chociaż zrobi w nim niewielką dziurkę przez co wycieknie kwas żołądkowy.

Biegnięcie na człowieka, który do ciebie celuje i jest doświadczony oraz inteligentny, nie jest ryzykowne. To samobójstwo. Kula trafiła cię w pierś, a ty padasz. Zdaje się, że masz przebite płuco, lecz to rana nie śmiertelna. Spodziewałem się tego. Mówi bez emocji w głosie, a tobie wzrok się zamazuje. Teraz żegnaj, prawdopodobnie się jeszcze spotkamy. Ja wypływam na Grand Line! Ja tam dotrę, a tobie radzę popracować nad własnym temperamentem. Za minutę powinieneś stracić przytomność, więc wybacz... Wchodzi do szalupy, a ty nie masz siły wstać. Po chwili dopada cię ciemność... Budzisz się sam, a nad tobą latają mewy. Pirata, jak i szalupy, nigdzie nie widać. Czujesz wciąż ból w piersi, lecz nie kulę. Prawdopodobnie przebiła się na wylot. Twoje szczęście.

- Cholera... i nie było walki - wykrztusił ledwo łapiąc oddech, ciężko mu się oddychało, a jakoś nie mógł się nawet ruszyć. Miała nadzieję, że nie stoi gdzieś na środku morza tylko dryfuje, może dotrze do jakiegoś lądu i tam będzie mógł z kimś walczyć... nawet nie zdążył go uderzyć, jednak zrobi to przy następnym spotkaniu.